چكيده
محصولات صنعت نساجي پس از مواد غذايي در درجه ى دوم اولويت براى هر خانواده مي باشد. صنعت نساجي در طول
تاریخ نقش تعيين كننده اى در رشد و شكوفايي اقتصادى و صنعتي كشورها و جوامع گوناگون ايفا كرده است؛ به گونه اى
که بسیاری از كشورها، بخشي از موفقيت اقتصادى خود را مديون رشد و پيشرفت خود در زمينه ى محصولات نساجي
میداند در ایران نيز نساجي جزء صنايعي محسوب مي شود كه از سابقه ى زيادى برخوردار بوده است. با وجود اين كه صنعت
نساجی کشور از نظر اشتغال زايي پس از صنعت نفت قرار دارد، ولي همچنان با مشكلاتي بسيارى نظير بهره ى بانكي،
قاچاق کالا ،عوارض سنگين، واردات بي رويه، كمبود نقدينگي و نحوه ى اجراى قانون نوسازى صنايع مواجه است. با رشد جمعيت در كشور و نيازانسان به پوشاك و ساير محصولات صنعت نساجي و براى جلوگيرى از واردات غيرقانوني و در
نتیجه ی خارج شدن ارز از کشور لازم است كه در كشور به واحدهاى نساجي بيشتر توجه شود. با اين حال كم توجهي به
صنعت نساجی و پوشاک در ایران موجب شد تا اين صنعت در سال هاى اخير نه تنها رشد را تجربه نكند، بلكه با ركود نيز مواجه شود.
از این رو، پژوهش حاضر كه با رويكردى مرورى و ترويجي نگاشته شده است درصدد است با كنكاشي دقيق و ريزبينانه
پیرامون صنعت نساجی ایران ،چالش هاى كنوني آن را شناسايي كرده و راهكارهايي كاربردى در اين زمينه ارائه دهد.