در چند دهه اخیر بخاطر رشد ارتباطات فرامحلی، زمینه رشد تنوعی از منابع هویت¬ساز مدرن در ایران به وجود آمده که مراجع و منابع هویت¬ساز سنتی و دینی را به چالش کشانده است. از این¬رو، لازم است تا نوع نگرش دروازه¬بانان فرهنگی پوشش از لباس به-عنوان ابزاری برای ارائه افراد درجامعه و بالطبع نقشی که می¬تواند در شکل¬دهی به هویت فرهنگی داشته باشد، بررسی شود. از این¬رو، پژوهش حاضر با هدف بررسی نقش نگرش دروازه¬بانان فرهنگی پوشاک در شکل¬دهی به هویت فرهنگی پوشش اجتماع بانوان انجام شد. روش این پژوهش کیفی و از نوع پدیدارشناسی بود. تکنیک گردآوری داده¬ها، مصاحبة عمیق ¬بدون ساختار بودکه با 15 نفر از دروازه¬بانان فرهنگی پوشاک اجتماع(مانتو) بانوان(تولیدکنندگان) شهر قم در سال 1401 انجام شد. نتیجة فرایند کدگذاری 80 مفهوم، 6 مقوله اصلي، 26 زیر مقوله و يک مقولة هسته بود. نتایج نشان داد که سه عامل درونی، بیرونی و واسطه¬ای نقش مهمی در شکل¬دهی به نگرش دروازه¬بانان فرهنگی پوشاک بانوان (تولید¬کنندگان)، نقش دارند. عوامل درونی، مرتبط با دروازه¬بانان فرهنگی پوشاک(تولیدکنندگان) بوده و شاخص¬های آن؛ تحصیلات، مالکیت، آگاهی، نیروی انسانی و کارگران، مواد و نخ و پارچه را در بر می-گیرد. عوامل واسطه¬ای نیز مانند نظام¬های توزیع میان دروازه¬بانان فرهنگی پوشاک و مصرف¬کننده قرارگرفته و نقش واسطه¬ای را ایفا می¬نمایند. از عواملی بیرونی می¬توان محیط جامعه، برندها و مدها، بازار، سیاست¬های فرهنگی- اقتصادی، مصرف¬کننده و سلیقه¬ی او را در نظر گرفت. پیامدهای این نوع عوامل نیز غلبة فرهنگ بیگانه، دوری از فرهنگ ایرانی- اسلامی و تغییر هنجارهای مسلط بر جامعه، است.