لباس و پوشاک به قدمت تمدن بشری همراه انسانها بوده و پیشرفت جوامع وتمدن¬ها باعث تحول بزرگی در زمینه لباس شده است. لباس به نوعی بیانگر فرهنگ مردم آن کشور و منطقه می¬باشد و می‌تواند وسیله‌ای برای تهاجم فرهنگی و نفوذ سایر فرهنگ¬ها موجب شود. کشور ایران دارای قدمت و پیشینه¬ای به بزرگی تاریخ می‌باشد که می¬توان غنای فرهنگی را در هر منطقه‌ای از این مرز و بوم مشاهده نمود. با نگاهی به همه اقوام، شهر¬ها و استان¬های عزیز این مرز و بوم می¬توان به وضوح، تنوع لباس و پوشاک را در مناطق مختلف این کشور دید همچنین لباس¬های سنتی ایرانی هر کدام نشانگر هنر و فرهنگ منطقه خود می¬باشند.
با شهری شدن جوامع لباسهای سنتی کم رنگ‌تر از گذشته در بین مردم رواج دارند و این وظیفه طراحان لباس است که با طراحی‌های نوین خود بتوانند البسه ای مطابق با سلیقه و مد مرتبط با ایرانی ها به بازار معرفی نمایند. در این مقاله، با ترکیب هنر لباس بانوان آمریکای مرکزی، پاناما به نام مولا و ترکیب پوشاک سنتی بانوان ایرانی اقدام به طراحی و دوخت جلیقه و پیراهن دامن شده است که می¬توان گفت طراحی‌های به¬وجود آمده دارای تنوع و توانایی ایجاد ایده های نوین در ذهن مخاطبین و طراحان لباس میباشد. در نهایت نتیجه نشان می دهد که اگر بر اساس درک صحیح از هنر طراحی لباس و پارچه کار کرد، می توان هنرهای سنتی نوین را با هنرهای سنتی ایرانی ادغام نمود و ایده های جدید و البسه مناسب را به مخاطبین معرفی کرد.