عصر صفوی را به جرات می توان عصر طلایی صنعت نساجی و پارچه بافی در ایران دانست. در این دوره به دلیل حمایت حکام عصر صفوی از هنرمندان، انواع و اقسام پارچه های ابریشمی، زری، مخمل و قلمکار تولید شده وشیوه های تزئین و طراحی نقوش برروی پارچه ها بسیار پیشرفت نمود. شهرهایی مانند اصفهان، کاشان، یزد، تبریز، هرات، مشهد و قم در شاخه های مختلف پارچه بافی و طراحی نقوش شهرت داشتند. مطالعات انجام شده نمایانگر آن است که مهم ترین امتیاز این دوره نسبت به دوره های دیگر قرابت زیاد هنر نقاشی با صنعت بافندگی و تغییر در طراحی نقوش نسبت به دوره های قبل است. بر این اساس، این پژوهش که هدف آن کاربردی و از نظر روش توصیفی-تحلیلی است، سعی دارد ضمن مطالعه تعدادی از نمونه های بر جا مانده با استفاده از منابع تاریخی، علل توسعه ی پارچه بافی در شهر کاشان در این دوره، با توجه به هنر نقاشان معروف کاشانی را مورد پژوهش و بررسی قرار دهد.