یکی از بارزترین نمودهای عینی و ذهنی شناسایی و تفکیک اقوام و ملل مختلف، پوشاک آنان است. در میان تنوع مختلف پوشش افراد یک جامعه، می توان به اطلاعات وسیع سیاسی، اجتماعی، اقتصادی و فرهنگی آن جامعه پی برد. از این رو، پوشش جامعه ایرانی را می توان منبع تحولات فکری و فرهنگی آن دوره قلمداد کرد. از سوی دیگر، دیوارنگاری ها از جمله معتبرترین و مستمرترین آثار هنری فرهنگ ها و ملل مختلف به شمارمیروند. در فرهنگ و تمدن ایران نیز، آثار دیواری در اشکال و تکنیک های مختلف آن جزو نمودهای بارز ایرانی محسوب می شوند. از جهت قدمت و استمرار تاریخی، آثار دیواری به نسبت سایر تولیدات هنری تقدم دارند. از دوران کهن، پوشاک به عنوان عامل معرف ملل مختلف بوده که همواره نقش خود را حفظ کرده است. سیر تحول اندیشه های مردم ایران در دوره ساسانی نه تنها از طریق آرمان های سیاسی نبوده است بلکه بررسی پوشش آنان به خصوص پوشش سر می تواند به شناخت بیشتر هنر در این دوره به ما کمک کند، چرا که شاهان ساسانی با بکار بردن نمادها و نشانه هایی در پوشش سر خود، که بدان عمل تنفیذ فرٌه می گفتند الوهیت خود را ثبیت می کردند و مردمان عادی به پیروی از شاهان خود سربندهای بلند و گردی استفاده می کردند که همگی ریشه در اعتقادات دینی آنان داشته است. در واقع پوشش سر در این دوره نقش اساسی درتعیین جایگاه فردیت داشته است.این پژوهش با استناد به دیوارنگاری که منابع مکتوب تاریخی و حقیقی ما محسوب می شوند، پرداخته شده است.