تحولات سریع و شتابزده در سده گذشته، چارچوب فکری و اعتقادی و صد البته پیشینه‌دار جوامع سنتی را تحت تأثیر قرار داد. میل به همسان سازی سبک زندگی اعم از پوشاک، گویش و لهجه، معماری، نحوه حضور در جامعه و ابعاد بی‌شمار دیگری را متحول نمود. غافل از آن‌که عامل بقا فرهنگ پایدار توجه به تنوع عناصر است. مؤلفه‌هایی که اصیل و ریشه‌دار مانند پوشش، گویش و برخی هنرهای بومی که در اثر گذر زمان و اعصار قالب گرفته بود منسوخ شده و از میان رفته‌اند. چشم‌پوشی از پوشاک سنتی و توجه به البسه‌ای متغایر بر مبانی اخلاق ایرانی اسلامی از یک سو و اهمیت قالی‌های تصویری به عنوان سندی اصیل و ناب پژوهشگران را بر آن داشت تا مصادیق پوشاک حیاورز را در قالی‌های تصویری دوره قاجار مطالعه نمایند. به ظاهر پوشاک زنان دربار بهرام گور مورد مطالعه قرار می‌گیرد؛ اما با علم به بازتاب ذائقه دوره قاجار در قالی‌های تصویری بهرام گور، به طور تلویحی لباس زنان قاجار تحلیل می‌شود. به نظر می‌رسد پوشاک زنان قاجار علاوه بر اینکه عفاف و حیاورزی را به نمایش می‌گذاشته از خلق مظاهر زیبایی در طراحی و دوخت نیز عاری نیست. پژوهش از نوع کیفی بوده و ماهیتی بنیادی دارد. گردآوری اطلاعات به روش کتابخانه‌ای انجام شده و تحلیل و جمع‌بندی داده‌ها مبتنی بر الگوی توصیفی تحلیلی است. یافته‌ها دال بر نمایش دو گونه پوشاک بیرونی(اجتماع) و درونی(خانگی) قاجاری در قالی‌های تصویری دوره قاجار در دو مقیاس شهری، روستایی و عشایری است